مقایسه اثر ان-استیل سیستئین خوراکی و وریدی در درمان مسمومیت با استامینوفن

چکیده زمینه وهدف: تجویز وریدی یا خوراکی ان- استیل سیستئین تا امروز مورد بحث و اختلاف نظر بوده است. هر کدام از این راه‌های تجویز دارای معایب و مزایای خود می باشند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر درمانی ان- استیل سیتئین وریدی و خوراکی در درمان مسمومیت با استامینوفن طراحی گردیده است. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده parallel بود. جامعه آماری مطالعه شامل تمامی بالغین بالای 18 ساله مراجعه کننده به بخش اورژانس مسمومین بیمارستان بهارلو تهران با مصرف بیش از 5/7 گرم استامینوفن در طی 24 ساعت گذشته بودند. حجم نمونه در هر گروه 30 نفر بود. پس از تایید کمیته اخلاق در پژوهش دانشگاه علوم پزشکی تهران، نمونه ها با استفاده از روش بلوک‌بندی تصادفی در دو گروه درمان خوراکی (72 ساعته) و وریدی (20 ساعته) ان استیل سیستئین، وارد مطالعه شدند. سطح آنزیم های کبدی در ابتدا و تا 72 ساعت پس از درمان روزانه اندازه گیری شد. عوارض جانبی تجویز داروها نیز در هر دو گروه ثبت گردید. داده های بدست آمده وارد نرم افزار SPSS شده و جدول فراوانی داده ها تهیه شد، در آنالیز داده ها از آزمون های کای دو و t-test و در صورت نیاز آزمون آماری من‌ویتنی (Mann-Whitney U) استفاده شد. نتایج: تفاوت معنی‌دار آماری در دو گروه مورد مطالعه از نظر متغیرهای مختلف در ابتدای مطالعه دیده نشد. میانگین سطح سرمی AST، ALT، بیلی‌روبین و زمان پروترومبین 24،‌ 48 و 72 ساعت پس از درمان در دو گروه درمانی خوراکی و وریدی تفاوت معنی دار آماری نداشت و هر دو گروه دارای اثر درمانی بودند. تهوع و افت فشار خون بعد از درمان به طور معنی داری در گروه درمان خوراکی بیشتر از گروه درمان وریدی بود (بترتیب 6/57% در مقابل 3/33% و 1/12% در مقابل صفر) (05/0p